இன்றே செய் அதுவும் நன்றே செய்

இந்த மெக்ஸிகோ வளைகுடாவில் பெருக்கெடுத்து ஓடும் கச்சா எண்ணையை எப்படி தடுத்து நிறுத்துவது? அரசியலும், அதிகாரவர்கமும், ஊடகங்களும் அவரவர் நோக்கில் இந்த பிரச்சினையை பார்கிறார்களே தவிர, இதானால் எதிர்காலத்தில் ஏற்படப்போகும் பாதிப்பை பற்றி யாரும் உண்மையாக கவலை படுவதாக தெரியவில்லை.

பல்லாயிரம் வருடங்களாக இயற்கை சேமித்துவைத்த கச்சா எண்ணெய் வீணாவது ஒரு பக்கம், பூமிக்கடியில் பாதுகாப்பாக வைத்திருந்ததை மனிதனின் அசட்டையால் இப்போது பெருக்கெடுத்து கடலில் கலந்து இதனால் கடல் நீரும் அதிலிருக்கும் உயிரினங்களும், கடல் சார்ந்த சூழலும் அதிக பாதிப்புக்கு உள்ளாகியிப்பது இன்னொரு பக்கம், ஆக இரண்டும் பெரும் பிரச்சனைகள்தான்.

மனிதனின் ஒவ்வொரு செயலும் இயற்கையில் ஒரு பாதிப்பை ஏற்படுத்ததான் செய்கிறது அதுவும் ஈடு செய்ய முடியாத படி, அதாவது irreversible damages.

நேற்று மகன் படிக்கும் பள்ளியில் வருடாந்திர பெற்றோர்-ஆசிரியர் சந்திப்புக்கு சென்றிருந்தேன். எனது முறைக்கா காத்திருந்தபோது ஆங்காங்கே வகுப்பறைகளின் வெளியே படங்கள், கவிதைகள், செய்திகள், குறிப்புகள் என பல சுவாரசியமான பல விஷயங்கள் இருந்ததை படித்துக்கொண்டிருந்தேன், அதில் ஒன்று ஆண்டன் செக்காவ் எழுதிய Uncle Vanya என்னும் நாடகத்தில் ஒரு பகுதியில் அதில் வரும் அஸ்டரோவ் என்னும் ஒரு மருத்துவர் பாத்திரம் பேசும் வசனம், இப்போது பெரும் பிரச்சனையாக உருவெடுத்து நிற்கும் பூகோள வெப்ப அதிகரிப்பு பற்றியதாக இருக்கிறது. இந்த நாடகத்தை செக்காவ் எழுதிய வருடம் 1896!! அந்த பகுதியை அதை அப்படியே இங்கே படிக்கலாம்:

VOYNITSKY. [Laughing] Bravo! Bravo! All that's very pretty, but it's also unconvincing. So, my friend [To ASTROV] you must let me go on burning firewood in my stoves and building my sheds of planks.

ASTROV. You can burn peat in your stoves and build your sheds of stone. Oh, I don't object, of course, to cutting wood from necessity, but why destroy the forests? The woods of Russia are trembling under the blows of the axe. Millions of trees have perished. The homes of the wild animals and birds have been desolated; the rivers are shrinking, and many beautiful landscapes are gone forever. And why? Because men are too lazy and stupid to stoop down and pick up their fuel from the ground. [To HELENA] Am I not right, Madame? Who but a stupid barbarian could burn so much beauty in his stove and destroy that which he cannot make? Man is endowed with reason and the power to create, so that he may increase that which has been given him, but until now he has not created, but demolished. The forests are disappearing, the rivers are running dry, the wild life is exterminated, the climate is spoiled, and the earth becomes poorer and uglier every day. [To VOYNITSKY] I see irony in your look; you don't take what I am saying seriously, and -- and -- after all, it may very well be nonsense. But when I pass village forests that I have preserved from the axe, or hear the rustling of the young trees set out with my own hands, I feel as if I had had some small share in improving the climate, and that if mankind is happy a thousand years from now I'll have been a little bit responsible for their happiness. When I plant a little birch tree and then see it budding into young green and swaying in the wind, my heart swells with pride and I -- [Sees the WORKMAN, who is bringing him a glass of vodka on a tray] however -- [He drinks] I must be off. Probably it's all nonsense, anyway. Good-bye.

என்ன மாதிரியான ஒரு தீர்கதரிசனம்? இயற்கையின் மீது மிக ஆழ்ந்த உண்மையான ஈடுபாடு கொண்ட மனிதான் இந்த மாதிரி எழுத முடியும்.